Taş

İsimli sıfatlı. Türk malı.

1- Minerallerin ve küçük toz parçacıklarının sıkışmalarıyla meydana gelen, bina yapmaktan gönül kırmaya kadar pek çok kullanım alanı bulunan, sert ve katı maddelerin genel adı. Örnek: “Çağır Karac’oğlan çağır / Taş düştüğü yerde ağır / İnsan sevdiğinden soğur / Sarılmayı sarılmayı”

2- Okey, dama ve domino gibi primat oyunlarında kullanılan metal, kemik, tahta, plastik lastik parçalardan her biri.  Örnek: “Eteğindeki taşları dök Danyal, son üç eldir taş çalarak okey bittiğini fark etmedik mi sandın?”

3-  Üstü kapalı, açık ya da yarı-açık söylenen kah iğneleyici kah kafa yarıcı söz. Örnek: “Lütfen durduk yere taş atma Cemil Abi. Ayrıca Karacaoğlan’dan sonra bu örnek çok avam kaçtı.”

“İnsanın ‘dost’ olarak evcilleştirmeyi başardığı ilk varlık hangisidir?” sorusu karşısında  gözünün önünde tüylü tüylü yaratıklar canlanan siz minnoş okuyucularımızı selamlıyor, başlık okumaktan aciz sevimli suratlarınıza yanıtın köpek (ya da kurt… ya da kedi... ya da ayı... ya da su samuru) olmadığını hayatında ilk kez haklı çıkan bir ergen edasıyla hönkürüyoruz.

İnsan-hayret-ediyor hücrelerimizi zorlasa da atalarımızın evcilleştirdiği ilk insan-dışı yaratıklar taşlardır. Uzak-dedelerimiz ve ninelerimiz ağaçlardan iner inmez taştan yuvalara sığınmışlar, içine girdikleri taş oyuğu bile daha küçük taşlarla doldurmuşlar. Birkaç milyon yıl sonra metallerin oyunbozan müdahalelerine rağmen taş düştüğü yerde ağır kalmış, icabında ekskalibur mekskalibur dinlemeden her türlü fallik göndermeyi kilitlemişlerdir.

Paleoantropolog ahbaplarımızın bize çıtlattığına göre; ilk taşların kolayca evcilleştirilmelerinin altında köpeklere nazaran daha yavaş koşmaları, daha az ısırmaları ve bu nedenlerden ötürü kolayca yakalanmaları yatıyor. Ayrıca atalarımız o dönemde çok fakir, çok varoş yaşadıklarından mama ve kuaför istemeyen evcil bir varlığın cazibesine kapılmış olabileceklerini de unutmamak gerekiyor. Her ne kadar fırlatıldıklarında geri dönmemeleri ara ara samimiyetlerindeki eksikliğe yorulsa da bunun aslında onları yabana fırlatanlara duydukları serzenişten kaynaklandığını biliyoruz.

Paleoantropologların yanında gelen Orta Çağ tarihçisi bir arkadaşın dördüncü çiftliden sonra bize aktardıkları bilgiye göre; bu hakikati örtülmesinde Tapınak Şövalyeleri’nin (Tapınak = Taş) hasmı olan Tüylü Lobisi yaklaşık bin yıldır sürdürdükleri etkin bir propagadanın etkisi büyük. Zaten bu şövalyeler hakkında yüzyıllar boyunca türlü yalanlar uyduran ve günümüzde bile kedi köpek vidyolarının yayılmasından sorumlu olan bu lobinin yapamayacağı pislik yoktur sevgili okurlar. Nitekim paleoantrologlarla birlikte gelen tarihçi arkadaşın ortama sonradan akan popüler kültür uzmanı arkadaşına göre; Marilyn Monroe meşhur ettiği "Diamonds Are a Girl's Best Friend" şarkısında taşların köpeklerden daha sadık olduklarının şifresini vermiş, bu gerçeği insanlığa duyurmak istediği için Tüylü Lobisi’nin elinde olan FBI tarafından öldürülmüştür (Bkz. Amerikan Başkanlarının Köpekleri).

Foto: Ölen sahibinin mezarının başından ayrılmayan sadık bir taş.

Hadi gelin, kendimize bir şey itiraf edelim: Taşın bize sunduğu dostluğun tek eksikliği tüysüzlüktür. O cillop yüzeyleri iç gıcıklayıcı bir his vererek kimi bünyeleri tahrikten şirke uzanan bir yelpazede türlü hislere sürükleseler de tüylerin stres alıcı özelliğinden mahrum olduklarını kabul etmek gerekir. Fakat taşsever olarak ümidinizi yitirmeyin. Biz en sevdiğimiz taşa (Petrus) tüy yapıştırıp vaziyeti idare ediyoruz, ama bir gün bu sorun da giderilecek, doğal tüylü taşlar (When the world slips you a Jeffery / Stroke the furry wall) yapılmaya başlanacak. İşte o zaman köpeklerin, kurtların ve sıçanların pabuçları dama atılacak. O gün geriye dönüp Türk medyasında taşlar adına yaşadığımız bu karanlık dönem üzerine kitaplar yazıp kendi yalakalığımızı aklayacağız.

Taşların köpeklere olan üstünlüklerine ne dersiniz?

İşte onlar saymakla bitmez: Köpekten ev yapmaz, “Köpek” adını millet ümmet fark etmeden soyadı olarak almaz (Sadettin Köpek ve Dylan Dog hariç), evlenme teklifi yaptığınız restoranda kırmızı kadife kutudan köpek çıkarmaz, bahçede tarlada köpekle kıçınızı silmez, kavga esnasında zorda kaldığınızda "köpek yok mu köpek!" diye böğürmezsiniz. Köpeğin, kedinin, atın, hatta ayının kullanım alanları sınırlıdır; ama taş öyle mi! En değerlisinden en harcıalemine kadar gündelik ve gündelik-ötesi hayatın her noktasında gönlümüzü fetheden işlevlere sahiptir.

Nitekim, bakınız, Kuantumsal Taş Enerjilojisi biliminin son bulguları taşlara karşı gönülden muhabbet besleyenleri destekleyecek türden. Zira taşların saldıkları kuantum ışınımları sayesinde ruh durumumuzu dengeleyip varoluş sancımızı hafiflettikleri binlerce yıllık kadim gelenekler tarafından ortaya konulmuştur da haberimiz yokmuştur. Kuantumgillere inanmıyorsanız, alın size bilimsel veri: Taşın faydaları modern tıp tarafından da kabul edilmiştir. Yukarı Kaliforniya Üniversitesi’nde depresyon, anksiyete ve hipernöronit (normalden fazla nörona sahip olma rahatsızlığı) hastaları üzerinde yapılan araştırmalar, kafasına düzenli şekilde taşla vurulan deneklerde %38.2 ile %97.5 arasında iyileşmenin gerçekleştiğini ortaya koymuştur.

Peki, taşla ne zaman oturduk, onunla nasıl halvet olduk aziz cırcırcılar?

Her mükemmel ilişkide olduğu üzere bu taşla maceramızda da yıllar süren Ar-Ge çalışmalarının payı büyüktür. Özet geçmek gerekirse: İlk insanların gerçekleştirdikleri en önemli sıçramalardan birisi, diğer canlılara uzaktan zarar vermeyi başararak veganlıktan etçilliğe geçmeleridir. Cinayet teknolojisindeki bu atılım, insanın en tehlikeli hayvan olmaya giden kariyer yolculuğu için mihenk taşıdır. Bu sessiz dostlarımızla -muhtemelen ağaçtan meyve düşürme ile başlayan- simbiyosis ilişkisi, avcılık ve savaş sektörlerinin doğmasıyla beraber önce Taş Devrimi denilen süreci ve sürecin taşlarının yerine oturmasıyla da Taş Devri denilen süper-inovasyon çağını doğurmuştur.

İnsanların sinerjik teamler form edip değişik taskları handle ettikleri bir ortamdır bu. Canlı marketinin güçlü bir penetrasyonla domine edilmesini sağlayan en önemli tool ise taştır. Bu yüzden Mızrak Devri olarak anılmayan bu dönemde insanlar meeting set ederek ava çıkmışlar, scheduleun gerisinde kaldıkları caselerde rakip ekiplere dalmışlar, hepsinde must olan taşa büyük bir concern atfedip sonunda sırf respectten onu cilalamaya başlamışlardır. Bu da yetmemiş, mağaralarının duvarlarına corporate historylerini yazmışlardır. Taş çalanların kafalarına takozla vurulması ise birkaç yüz bin yıllık progress sonucu olmuştur.

Taştan inşa edilen insanlığın yolculuğu bununla da kalmaz. Taşlara çizilen av sahneleri, Göbeklitepe ve Stonehenge'e Paskalya Adaları'ndan Zeus'a, Ağlama Duvarı'ndan Kabe'ye, Michelangelo'dan Bernini'ye kadar uzanan bir tanrısallığa ulaşmıştır. Bunun nedeni açıktır: Demire nazaran kolay bulunur; ahşaba, kile ve köpeğe nazaran daha dayanıklıdır; ayrıca Tanrıdinamiğin Üç Yasası'ndan da "iyi hal"le yırtabilir. Bu bilgiler ışığında köy ziyaretimiz esnasında dedemiz kıçını tarladaki taşa silip yanımıza gelse ve yanaklarımızı ellerinin arasına alıp, “Uygarlık tarihi insanların taşlarla beşik kertmeleriyle başlar evladım” dese hangimizin gözlerinden duygu dolu yaşlar boşalmaz ki?

Taşın günümüzdeki rakibi ise aslında evladı sayılabilecek çimentodur. Kireç taşının kil ile ateşli evliliğinden olan çimento, ceddi ağaç evde yaşamış müteahhit politikacıların / politikacı müteahhitlerin beton dikme yarışındaki para kazanma motivasyonlarını göstermekle kalmaz. Ağaçları söküp taş ocağı oyma ve inşaat dikme çılgınlığında da -rantın yanı sıra- inceden inceye tanrıya öykünme vardır.

Resim: Tanrım beni taştan yarat

Ancak taştan heykel çıkarmak ya da taşları dizerek bina yapmak sanatla zanaatın birleştiği bir ustalık alanıdır, daha kalıcıdır. Kilden insan yapmak ya da taşı kille kavurup beton yapmak sadece teknolojik bir bilgidir, daha kırılgan ve geçicidir. Hal böyle iken birisi çıkıp "malzeme bilgisi konusunda Pagan tanrıları Sami tanrılarından daha mahirdi, sonradan gelenler ucuz işlerle kalabalıklaşan nüfusa hitap etmeyi becerdikleri için ayakta kaldılar" dese hangi 2+1'e sığacaksınız, a Cuma'yı TOKİ Cami'nde eda eden muhterem yolyaptıcılar?

Hadi o zaman anamızın animizminin doğallığına sığınıp Tanrı Kayra Han'ın sonsuz, karanlık suda sektirdiği şu dünyada Aziz Petrus, Atilla Taş ile Sharon Stone'un aynı düzlemde buluşmasından keyif alalım ve taşların en iyi dostlarımız olduğunu bir kez daha hatırlayalım.

  

Frenkler Viagra'dan ölmeyi

Ya da kılıçları değdirmeyi sevebilirler

Ama ben altı okka taşlı adam severim

El öpmek ne de güzel bir anane

Elmas bir kızın en iyi kankasıdır

Öpücük güzeldir ama karın doyurmaz

Kiranı ödemez, BİM poşetini doldurmaz

Sen pörsürsün erkeğin gözü dışarı kayar

Boynundaki muskanın bile gazı kaçar

Kare olsun ya da armudi, fark etmez

İnan, taşlar şekillerini asla kaybetmez

Elmas bir kızın en iyi kankasıdır